Hubert Doms - Fotografie
“Mijn voorkeur als amateur-fotograaf gaat uit naar eenvoudige, herkenbare beelden. Korte snelle opnames in een studio, toevallige passanten in een straatbeeld van een grootstad, portretten die niet echt een portret zijn maar mijn visie weergeven.
Een fotograaf zoekt geen mooie afbeeldingen, tenzij hij in opdracht werkt. Hij legt vast, dat wat hij zag, hij ontleent een beeld uit de realiteit dat zich nooit zal herhalen. Daarmee drukt hij een deel van zichzelf af en kan de toeschouwer achteraf naar de fotograaf kijken. In een fractie van een seconde beslist hij om een opname te nemen en weet dat nadien niets kan gewijzigd worden. Altijd beperkt door de omgeving en zijn camera bestaat zijn enige technische vrijheid uit opnametechnieken en afdruktechnieken, zijn creatieve vrijheid ligt dan vast op een medium.
De technologie staat niet stil. Ook fotografen maakten er steeds opnieuw gebruik van. Opnames manipuleren kon in de eerste dagen van de fotografie nauwelijks. Sommigen volgen hedendaagse trends trends en noemen zich de vernieuwende beeldvormers; dat is iets anders.
Om mijn visie op een medium te krijgen beperk ik me vooral tot zwart-wit opnames en meestal breng ik een aantal van de afdrukken samen tot een reeks. Heel uitzonderlijk volstaat één foto om de toeschouwer aan te spreken; tenzij de foto wordt beoordeeld door de opdrachtgever of een jury en belandt de afdruk in een geselecteerde reeks met andere foto’s.
Andere beeldende kunstvormen leggen meer de nadruk op het unieke van het werk en soms wordt het origineel zelfs vernietigd. Een fotograaf vernietigt zijn opnames nooit, hij bewaart ze angstvallig en beseft dat het in de tijd zijn uniek beeld is waar iedereen kan naar terugkijken.”
- Hubert Doms
